Lokalne problemy

Jeżdżąc ostatnio po okolicy zobaczyłem jak ludzie niczego nie szanują. Na wale przeciwpowodziowym w Kiełczewie ktoś zerwał kilkanaście płyt i wrzucił je obok wału, teraz były pod wodą. Wiejski słup ogłoszeniowy został wyrwany i oparty o świetlicę, która lada moment będzie remontowana. Znaki przy drogach są ciągle jak nie wyrywane, to przynajmniej pokrzywione. Pytam po co? Przecież za naprawy trzeba będzie zapłacić i na coś tam znowu zabraknie. Nawet już i figurka kardynała Wyszyńskiego przy szkole nie może na to patrzeć, bo twarz ma zasłoniętą.

Płytki z rozebranej drogi przy wale

Uszkodzona droga przez wał

W środku wsi uszkodzona tablica sołecka

Ostatnio pod jednym postem zostałem zaatakowany, że za bardzo wdaję się w plany budowy choćby ścieżki rowerowej niż w bieżące sprawy własnej wsi. Każdy czegoś wymaga i staje się roszczeniowy, ale jak trzeba choćby przyjść na zebranie wiejskie, to już problem. Dwa lata zajęła mi próba utworzenia wspólnoty wiejskiej. Jedynym co zostało, to wystarczyło aby ponad połowa mieszkańców przyszła na zebranie i podpisała się pod listem założycielski. Wieś liczy ponad 500 dorosłych osób. Zrobiłem 3 zebrania, ale na żadne nie przychodziło więcej jak kilkanaście osób. Dobrze, że wójt po namowach zgodził się ją powołać. Druga sprawa melioracja. Jak rowy są pełne, bo są niedrożne, to i drogi są podsiąknięte i się rozłażą. Założyliśmy więc z poprzednim śp sołtysem spółkę wodną. Wszyscy się na to zgodzili, ale składki zapłaciło może z 10%. Na ile to starczyło, lepiej nie liczyć. Samorząd województwa dołoży do spółki pod warunkiem, że ściągalność składek jest na poziomie ponad 50%. Na wszystko potrzebne są pieniądze, ale i chęć ludzka.  Teraz będzie remont generalny świetlicy i to w większości za unijne pieniądze. Ostatnio radni nie wyrazili zgody na jakiekolwiek zmiany w oświacie do której rocznie dokładamy prawie 5 mln. Ja rozumiem mieszkańców, że walczyli o dobro swoich dzieci, ale jakby tak im przyszło dokładać z własnych dochodów do utrzymania szkoły, to ciekawe czy już by tak jej bronili. A tak to gmina musi się zadłużać na bieżące utrzymanie zamiast inwestować. Przypomina mi się dlatego przysłowie, że tak krawiec kraje, jak mu materiału staje. W naszej gminie w tym roku na inwestycje idzie tylko 8% budżetu, co roku było to około 20. Musimy ograniczać deficyt, bo do 31 grudnia 2013 r. dług samorządów nie może przekroczyć dwóch wskaźników: raty kredytów i pożyczek nie mogą być wyższe niż 15% planowanych w danym roku budżetowym dochodów, łączna kwota długu na koniec roku budżetowego nie może być wyższa niż 60%. Na razie zagrożenia te odsuwają się, ale cały czas trzeba brać je pod uwagę.